سلام بر آنهایی که رفتند تا بمانند و نماندند تا بمیرند !
و تا ابد به آنانکه پلاکشان را از گردن خویش درآوردند تا مانند مادرشان گمنام و بی مزار بمانند مدیونیم …
به مادر قول داده بود بر می گردد …
چشم مادر که به استخوان های بی جمجمه افتاد لبخند تلخی زد و گفت :
بچه م سرش می رفت ولی قولش نمی رفت …
من می خواهم در آینده شهید بشوم …
معلم پرید وسط حرف علی و گفت : ببین علی جان موضوع انشا این بود که در آینده می خواهین چکاره بشین ، باید در مورد یه شغل یا کار توضیح می دادی !!! مثلا پدر خودت چه کاره است ؟
آقا اجازه … شهید …
گفتند شهید گمنامه ، پلاک هم نداشت ، اصلا هیچ نشونه ای نداشت ؛ امیدوار بودم روی زیرپیرهنیش اسمش رو نوشته باشه …
نوشته بود : “اگر برای خداست ، بگذار گمنام بمانم”
ساقی جبهه سبو بر لب هر مست نداد
نوبت ما که رسید میکده را بست نداد
حال خوش بود کنار شهدا آه دریغ
بعد یاران شهید حال خوشی دست نداد

وتاریخ حماسه جاودان شهدای مظلوم ومقدس ورشید عملیات کربلای 4 دیماه 1365اروند وام الرصاص را هرگزازیاد نخواهدبرد گردان عاشورای 25لشگرکربلا 400جوان رشید که تازه محاسنشان سبز شده بود 3ماه آموزشهای بسیار سخت آبی وخاکی را دیده بودند و برای خدا وتحقق فرمان مسئولین وفرماندهانشان میخواستند سرنوشت جنگ را برای آخرین بار رقم بزنند دربین این 400مردترین مردها،4 جوان رشید لاجیم (محمدزمانی-سید تقی ساداتی –سید علی اکبر حسن نژادوعلی اکبر ولی نژاد)بودند حوالی ساعت 10شب زمزمه شگست عملیات شنیده شد از میان 400تن گردان 40تن هم بسلامت برنگشتند پیکر مطهر حداکثر 70تن را توانستند از لای نیزارهای ام الرصاص بیرون آورند وبه پشت انتقال دهند اما بیش از200تن از این پیکرهای ملکوتی در دست دشمن مانده بود پیکر آماج گلوله وترکش محمدزمانی وسیدتقی ساداتی 7دی1365روی دوشهای مردان وزنان مومن زادگاهمان تشییع شد اما سیدعلی اکبر  حسن نژاد14ساله وعلی اکبرولی نژاد16ساله پیکرشان قریب 11سال درمیان نیزارهای ام الرصاص مهمان مادرگمنامشان بود ودرسال 1376قطعات مطهرشان را درگلزارشهدای لاجیم بخاک سپردیم

راستی تشییع پیکر 175غواص جاوید الاثر در تهران دوباره روح جهاد وشهادت را دردلهای زنان ومردان وکودکان ایران زمین زنده کرد وما افتخارمان این است که همواره میراثدار این 175شهید غواص و4شهید غواص این عملیات زادگاهمان لاجیم هستیم وان شاء الله  میراث خوار وبدهکارشان نباشیم .