رودهمیشه جاری بهشتی (رمضان)امسال را درک کردیم عمری دوباره را درحالی سپری می کنیم جهان را آشوب فراگرفته است ومسلمان نماها مسلمانانرا را مورد هدف آماج گلوله های خود قرارمیدهند درگوشه ای دیگر داعشهای اقتصادی با احتکار وگرانی در این ماه عظیم مستمندان وبیچارگان را تحت فشار قرارمیدهند در این بین همه چشمه به برکات این ماه دوخته شده است شاید داعشهای نظامی به برکت این ماه کشت وکشتار را درعراق وسوریه و......رهاکنند ودولت وهابی وافراطی عربستان هم از قتل وعام مسلمانان روزه دار یمن  دست بردارد نقطه اتکای همه ما درماه رمضان به استجابت دعادر آن است هریک مشکلی داریم اما بهترین دعای عامه ما دراین ماه طلب شفای عاجل برای بیماران هست آنانی که ماهه وسالهاست که با آن درگیرند وخود درپیدایش آن هیچ دخالتی نداشته اند بلکه دست تقدیر وسرنوشت و وراثت به این دردها مبتلایشان ساخت پس هروقت که در پایان نمازهای روزانه ات دعا میکنی همه بیماران را درنظر بگیر وبگو ((اللهم اشف کل مریض))

راستی دهه اکرام راهم فراموش نکنیم با دهیاری وشورای محل جهت تهیه سبد کالابرای افراد نیازمند زادگاهمان تا12رمضان هماهنگی کنیم

رمضان آمد و آهسته صدا کرد مرا
مستعد سفر شهر خدا کرد مرا

از گلستان کرم طرفه نسیمى بوزید
که سراپاى پر از عطر و صفا کرد مرا

نازم آن دوست که با لطف سلیمانى خویش
پله از سلسله دیو دعا کرد مرا

فیض روح‌القدسم کرد رها از ظلمات
همرهى تا به لب آب بقا کرد مرا

من نبودم بجز از جاهل گم کرده رهى
لایق مکتب فخر النجبا کرد مرا

در شگفتم ز کرامات و خطاپوشى او
من خطا کردم و او مهر و وفا کرد مرا

دست از دامن این پیک مبارک نکشم
که به مهمانى آن دوست ندا کرد مرا

زین دعاهاست که با این همه بى‌برگى و ضعف
در گلستان ادب نغمه سرا کرد مرا

هر سر مویم اگر شکر کند تا به ابد
کم بود زین همه فیضى که عطا کرد مرا

رمضان آمد و آهسته صدا کرد مرا
مستعد سفر شهر خدا کرد مرا

از گلستان کرم طرفه نسیمى بوزید
که سراپاى پر از عطر و صفا کرد مرا

نازم آن دوست که با لطف سلیمانى خویش
پله از سلسله دیو دعا کرد مرا

فیض روح‌القدسم کرد رها از ظلمات
همرهى تا به لب آب بقا کرد مرا

من نبودم بجز از جاهل گم کرده رهى
لایق مکتب فخر النجبا کرد مرا

در شگفتم ز کرامات و خطاپوشى او
من خطا کردم و او مهر و وفا کرد مرا

دست از دامن این پیک مبارک نکشم
که به مهمانى آن دوست ندا کرد مرا

زین دعاهاست که با این همه بى‌برگى و ضعف
در گلستان ادب نغمه سرا کرد مرا

هر سر مویم اگر شکر کند تا به ابد
کم بود زین همه فیضى که عطا کرد مرا